Jōdo Shinshū Nishi Honganji-ha

Jōdo Shinshū Shinran (ICP) (Nara National Museum)

Jōdo Shinshū

Jōdo Shinshū

Jōdo Shinshū (浄土真宗, „Prawdziwa esencja nauczania Czystej Krainy” ) , znany również jako Buddyzm Shin lub Buddyzm Prawdziwej Czystej Krainy , jest szkołą buddyzmu Czystej Krainy . Został założony przez byłego japońskiego mnicha Tendai , Shinrana . [1]

Buddyzm Shin

jest najszerzej praktykowaną gałęzią buddyzmu w Japonii .  Shinshu jest szkołą buddyzmu Mahajany, jedną z tradycji Czystej Krainy (amidyzm) . Założycielem jej jest Shinran Shonin, żyjący w Japonii na przełomie XII i XIII w. Podstawową praktyką Szkół Czystej Krainy jest praktyka Imienia Buddy (Amitabhy) - Nembutsu, przekazana przez Buddę Siakjamuniego. Według Sutr, Nembutsu pozwala skorzystać z zasług Buddy Amidy (zebranych przez niego i ślubowanych samsarze) i odrodzić się w Jego krainie, gdzie w idealnych warunkach można już bez przeszkód osiągnąć stan Buddy. Doświadczenie religijne Shinrana Shonina, które nazwał on Shinjin, pozwoliło mu odczytać symbolizm Sutr Czystej Krainy i nadać im nową interpretację. Wg Shinrana Czysta Kraina nie jest miejscem, do którego można się dostać po śmierci, ale stanem umysłu osiągalnym za życia. Shinjin jest umysłem Buddy danym człowiekowi przebywającemu jeszcze w samsarze. Człowiek Shinjin doświadcza więc jednocześnie nirwany i samsary. Uzyskanie Shinjin jest równoznaczne z narodzinami w Czystej Krainie. Od tej chwili następuje rozwój człowieka Shinjin aż do przekształcenia w Buddę Amidę. Jest to możliwe dzięki temu, że zamiast zdobywania własnych zasług korzysta się z energii ślubowania Buddy Amidy. [2]
Amitabha jest aspektem buddy związanym z Czystą Krainą Najwyższej Radości. Jest centralną postacią praktyki phowa. Występuje we wszystkich szkołach mahajany. Formą sambhogakai (jednym z trzech ciał Buddy) Buddy Amitabhy jest Amitajus Budda Nieograniczonego Życia (skt. Amitayus, tyb. Tsepame). Przedstawiany jako czerwony Budda siedzący na tronie podtrzymywanym przez pawie. [3]

Jōdo Shinshū Podstawy

Budda Amitabha Shinshū

Nauki szkoły oparte są na trzech głównych sutrach:

• Amitābha sūtra chiń. Emítuó(fo)

jīng 阿彌陀(佛)經; kor. Amit'a(bul) kyŏng 아미타(불)경; jap. Amida(butsu) kyō; wiet. A di đà (phât) kinh – zwana Mniejszą sutrą Sukhawatiwjuhą. W niej znajduje się opis Czystej Krainy buddy Amitabhy. Przetrwało jedynie tłumaczenie Kumaradżiwy

• Amitāyus sūtra chiń.

wúliáng shòu jīng trad. 無量壽經, uproszcz. 无量寿经); kor. Muryangsu kyŏng 무량수경; jap. Muryōjukyō; wiet. Vô Lượng Thọ Kinh – zwana także Większą sutrą Sukhawatiwjuhą. Zawiera historię bhikszu i bodhisattwy Dharmakāry i jego 48 ślubowań. Była tłumaczona na j. chiński 10 razy, z czego pięć tłumaczeń przetrwało do dziś.

• Amitāyurdhyāna sūtra chiń.

Fó shuō guān wúliàngshòufó jīng 佛說觀無量壽佛經 lub Guānwúliáng shòu jīng 觀無量壽寿經; kor. Kwanmuryangsu kyŏng 관무량수경; jap. Kanmuryōju-kyō 観無量寿経; wiet. Quan Vô Lượng Thọ Kinh – czyli Sutra medytacji Amitajusa, zawierająca metody medytacji.

Seated Amida Nyorai Amitabha Kamakura period 12th-13th century _-_Tokyo_National_Museum

Jōdo Shinshū Praktyka

W szkole tej stosowano trzy podstawowe praktyki:

• Praktyka nianfo 

czyli stałego powtarzania nanwu emituofo (skt. namo Amitābhaya – chwała buddo Amitabho), co było wynikiem pewnych amidystycznych wpływów z Indii. Nianfo połączone było z wiarą w wybawienie wszystkich dzięki ufności w buddę Amitabhę, ponieważ Natura Buddy jest obecna we wszystkich istotach, i ponieważ faktycznie wszyscy i każdy z osobna są nierozerwalnie zawsze razem. Recytuje się także 48 ślubowań Dharmakary – przyszłego buddy Amitabhy.

• Praktyka powtarzania mantry Amitabhy dla odrodzenia się w Czystej Krainie:

Namo Amitābhaya Tathāgatāya tadyathā amritabhave amritasambhave amritavikrante amritavikrantagamini gagana kirtichare svāha.

• Kontemplacja buddy Amitajusa. Szesnaście metod medytacji dla urzeczywistnienia jednego z dziewięciu poziomów odrodzenia się w Czystej Krainie. [5]

Amidyzm

W Chinach ta forma buddyzmu stała się niezwykle popularna, zwłaszcza wśród najmniej wykształconych warstw społeczeństwa. Było to spowodowane prostotą praktyki i tym, że szkoła Czystej Krainy reprezentowała tzw. łatwą drogę, podczas gdy druga najpopularniejsza szkoła chan, reprezentowała tzw. trudną drogę. W szkole Czystej Krainy celem nie była już sama nirwana, ale Czysta Kraina – Zachodni Raj buddy Amitabhy, który mocą swojej łaski pomaga wszystkim w wyzwoleniu. Praktykujący liczyli na pomoc z zewnątrz, łaskę buddy Amitabhy. Już samo recytowanie imienia Amitabhy wystarczało do wybawienia od cierpienia.
W licznych odłamach szkoły Czystej Krainy usuwa w cień wszystkich innych buddów, nawet Wajroczanę (skt. Vairocana) i historycznego Buddę Śakjamuniego (skt. Śakyamuni). Dla wyznawców tej szkoły buddyzmu jest samym przejawieniem Tathaty (takości); jest wcieleniem wrodzonej zasługi i mądrości Tathaty w formie nieskończonego życia i światła. Kwintesencją Amitabhy jest zatem ostateczna rzeczywistość lub uniwersalna zasada rzeczywistości (skt. tathatā, bhūta-tathatā, dharmatā itd.). W tym sensie Amitabha jest Ciałem Prawa (skt. dharmakāya) Buddy. (..)

Amitabha

Czczenie Amitabhy (patrz: amidyzm)

było znaczącym punktem zwrotnym w historii buddyzmu, gdyż ukazało nową drogę do wyzwolenia, która nie jest zależna od nieskończonej ilości odrodzeń. Nie zależy także od własnego wysiłku (patrz: chan), ale od pomocy z zewnątrz – od buddy – co zbliża ten odłam buddyzmu do religii teistycznych takich jak chrześcijaństwo. Tym samym droga ta stała się drogą łatwą. Już samo wzywanie imienia buddy Amitabhy jest wystarczające do wybawienie i odrodzenia w raju Sukhawati. Amitabha nie jest jednak bogiem:

• Amitabha nie jest stwórcą

• Amitabha nie jest ostatecznym bytem

• Amitabha nie jest włączony w historię

• Amitabha nie jest sędzią [6]

Amitabha

odgrywa ważną rolę w buddyzmie tybetańskim Wadżrajany , gdzie jest uważany za pierwotnego Buddę rodziny lotosu ( Adibuddha ). Istnieją różne praktyki w buddyzmie tybetańskim, aby uzyskać dostęp do Czystej Krainy Amitabhy, takie jak Sablam Phowa . Padmasambhawa jest postrzegana w buddyzmie tybetańskim jako inkarnacja lub emanacja Amitabhy.

Amitabha

Amitabha

jest Buddą Wszechstronnej Miłości . Żyje w spokoju (przedstawienie jako medytujący Budda) i działa na rzecz oświecenia wszystkich istot (przedstawienie jako błogosławiący Budda). Jego główną techniką oświecenia jest wizualizacja otaczającego świata jako czystej krainy. Ci, którzy rozumieją swój świat jako czystą krainę, budzą w sobie energię oświecenia. Świat można postrzegać jako czystą krainę poprzez odpowiednią jasną i nieograniczoną wizję (oświecony umysł) lub wysyłając światło do wszystkich istot (życząc wszystkim istotom szczęścia). Zgodnie z naukami Amitabhy, po śmierci fizycznej człowiek budzi się w czystej krainie (czystej krainie Amitabhy, sanskr. Ogmin, tyb. Dewacht), jeśli myśli się o swoim imieniu jako mantrze , a Duch opuszcza ciało przez czakrę korony [7]

Czcigodna Myoshu Sensei

W Polsce Nauczycielem tej szkoły jest Czcigodna Myoshu Sensei (Myoshu A. Jędrzejewska) . Teozofią i buddyzmem interesowała się od roku 1977. W roku 1985 została wyznaczona przez Jikoji (świątynię Jōdo Shinshū w Belgii) na stanowisko świeckiego opiekuna grupki polskich wyznawców buddyzmu tradycji Jōdo Shinshū. W roku 1988 wstąpiła oficjalnie do „zakonu ludzi świeckich" (jak można by po polsku określić status religijny Jōdo Shinshū), przyjmując z rąk Zenmon-sama, głowy tejże tradycji, imię MYOSHU, co znaczy „Najwyższa Doskonałość".
W roku 1989 odpowiedziała pozytywnie na propozycję poślubienia japońskiej świątyni Jōdo Shinshū reprezentowanej przez Jushoku – czyli głównego kapłana dziedziczącego świątynię – sensei Esho Muraishi.
Po przybyciu do Japonii sensei Myoshu rozpoczęła przygotowania do odosobnienia i sesji egzaminacyjnej, które są nieodzowne dla otrzymania tradycyjnych święceń kapłańskich. Studiowała liturgię i doktrynę w świątyni Honshuji w mieście Okazaki - świątyni liczącej sobie ponad 500 lat i obsługiwanej przez potomków Shinrana Shonina - rodzinę Toro. (..)
Po otrzymaniu święceń kapłańskich (tokudoshiki) sensei Myoshu rozpoczęła regularną pracę jako shutto (wikary) w świątyni Korinji w Yokohamie. Po zaliczeniu szkolenia menedżerskiego i otrzymaniu licencji menadżera świątyni (bomorishiki) dołączyła do swych obowiązków również i zarządzanie Korinji.
Pracując w Yokohamie, pogłębiała swe studia nad doktryną buddyjską. Jej wiodącym nauczycielem został dzięki swej niezwykłej uprzejmości długoletni rektor Uniwersytetu Ryukoku w Kioto - najstarszej uczelni Japonii - sensei Takamaro Shigaraki.

Sensei Myoshu

(..). Sensei Myoshu nauczała wielokrotnie na Hawajach i w USA. W Europie jest znana dzięki swym pracom wygłaszanym na Światowych i Europejskich Konferencjach Jodo Shinshu, jak i dzięki swym publikacjom i tłumaczeniom. W Japonii należy do stałych anglojęzycznych wykładowców dla Tsukiji Betsuin temple in Tokio (odpowiednik archidiecezji)
Sensei Myoshu jest znanym nauczycielem Dharmy w Japonii, mimo że wykłada wyłącznie po angielsku, dociera do szerokiego ogółu japońskich wyznawców poprzez oddanych Dharmie tłumaczy. Dnia 11 marca 1996 roku została powołana na stanowisko opata Sanghi Jōdo Shinshū przy Misji Buddyjskiej w Polsce.
Jest autorką ponad 100 artykułów opublikowanych w czasopismach buddyjskich. W języku japońskim ukazały się nakładem uznanych buddyjskich wydawnictw Honganji jej dwie książki: „Wyzwolona przez Nembutsu" i „Energia Buddy, którą się stajemy". W Polsce ukazały się dotychczas dwie książki autorstwa sensei Myoshu: „Jaśniejąca Twarz Buddy" wydana przez wydawnictwo „Omer" w roku 1996 i przekład z języka japońskiego tekstów Świętej Księgi Tradycji Jodo Shinshu (Seiten) „Sutry Czystej Krainy Tradycji Jodo Shinshu" wydanej przez wydawnictwo „Dharma En" w roku 2003.
W roku 2004 ukazała się po polsku nakładem DharmaEn książka Myoshu "Energia Szczęścia – Budda" naświetlająca nieco częste problemy współczesne z buddyjskiej perspektywy. Również w roku 2004 DharmaEn udostępniło Czytelnikom "By the Power of Buddha" autorstwa Myoshu sensei. Ostatnią pozycją opublikowaną w roku 2005 przez wydawnictwo INNEN (www.innen.pl) są "Kwanty i Kobiety Buddy". Książka ukazuje buddyzm pełną mądrości żywą nauką o codzienności, wkomponowaną w odwieczne pulsowanie wszechświata.
Obecnie sensei Myoshu osiągnąwszy wiek emerytalny uzyskała pozwolenie na "przeniesienie swej bazy" do Polski bez opuszczania swej pozycji w Japonii jednakże. [8]

Podany na oficjalnej stronie https://jodoshinshu.pl/pl  regon  REGON: 388783085 wskazuje "OŚRODEK MISYJNY NEMBUTSU AN"  Opatem jest SHOSHIN S. Iwanowski

Jōdo Shinshū Nishi Honganji-ha Polska Sangha jest członkiem Misji Buddyjskiej Trzy Schronienia

Poniżej: 1. Lista Organizacji  Misji Buddyjskiej Trzy Schronienia

2. Lista Organizacji Buddyjskich Szkoły Mahajana