Związek Buddystów Czan 

Związek zrzesza buddystów praktykujących czan (jap. zen) według nauk Mistrza Szeng-jena i jego ucznia Johna Crooka.

Johna Crook który jest głównym nauczycielem i prowadzącym od wielu lat odosobnienia w Polsce. Linia nauk, którą reprezentuje Mistrz Szeng-jen łączy dwie tradycje chińskiego buddyzmu, Linji (jap. Rinzai) oraz Caodong (jap. Soto). Związek jest organizacją afiliowaną przy Western Chan Fellowship z Wielkiej Brytanii. W 2021 r. Związek liczył 100 członków.[1] 

Związek Buddystów Czan  jest członkiem Polskiej Unii Buddyjskiej 

Mistrz Szeng-jen – Związek Buddystów Czan

Mistrz Szeng-jen (Sheng-yen, 聖嚴)  Mistrz Szeng-jen otrzymał przekaz Dharmy w dwóch głównych liniach buddyzmu Czan, Lin-czi (jap. Rindzi) oraz Tsao-tung (jap. Soto). Sheng Yen był założycielem Dharma Drum Mountain , buddyjskiej organizacji z siedzibą na Tajwanie . Podczas pobytu na Tajwanie Sheng Yen był dobrze znany jako postępowy nauczyciel buddyjski, który starał się nauczać buddyzmu w nowoczesnym świecie, na który wpływ mają Zachód. (..) W 2000 roku był jednym z głównych mówców podczas Milenijnego Światowego Szczytu Pokojowego Przywódców Religijnych i Duchowych, który odbył się w Organizacji Narodów Zjednoczonych . Sheng Yen nauczał w Stanach Zjednoczonych od 1975 roku i założył Centrum Medytacji Chan w Queens w stanie Nowy Jork oraz jego ośrodek odosobnieniowy Dharma Drum Retreat Centre w Pine Bush w stanie Nowy Jork w 1997 roku. Odwiedził także wiele krajów w Europie         [w tym w Polsce].^]Sheng Yen udzielił przekazu Dharmy kilku swoim świeckim zachodnim uczniom, takim jak John Crook , który później założył Western Chan Fellowship  i kilku innym zachodnim uczniom, takim jak Simon Child, Max Kalin i Zarko Andricevic [2]

Dharma Drum Mountain

Filozofia  — poprawa jakości ludzi i zbudowanie czystej krainy na ziemi

Duch góry Dharma Drum — poświęcenie nas samych, osiągnięcie publiczności

Polityka Dharma Drum Mountain – powrót do pierwotnego serca Buddy i promowanie oczyszczenia świata

Podejście Dharma Drum Mountain — propagowanie wszechstronnej edukacji i wdrażanie holistycznej opieki

„Duchowa ochrona środowiska” to podstawowa koncepcja wysunięta przez Mistrza Shengyana, założyciela Dharma Drum Mountain w 1992 roku. Ma on nadzieję na poprawę jakości ludzi poprzez kierowanie koncepcjami, stawienie czoła rzeczywistości i radzenie sobie z problemami ze zdrowym nastawieniem. Tak długo, jak istnieją duchowe środki obronne, w każdej sytuacji możesz zachować spokojny, stabilny, niezależny i komfortowy stan umysłu, troszczyć się o siebie i ludzi i rzeczy w otaczającym środowisku oraz mieć poczucie przyszłości troskę i nadzieję.”[3]

Mistrz Szeng-jen

Medytacja pośród różnych codziennych zajęć
Szkoła Chan często mówi, że codzienne czynności — jedzenie, sprzątanie, wypróżnianie, noszenie wody, rąbanie drewna —jest sam Chan. Ten punkt jest dość głęboki i nie jest łatwy do zrozumienia dla osób, które są nowe w tej praktyce. Jeśli zostanie uzupełniony regularną rutyną medytacji w pozycji siedzącej i chodzącej, z czasem pogłębi się umiejętność znajdowania mocy medytacyjnej w tych czynnościach. Należy zatem rozumieć, że sama codzienna czynność staje się coraz bardziej subtelna w miarę dojrzewania praktyki. Podobnie jak w przypadku jazdy na rowerze, słuchając instrukcji, można uzyskać tylko przybliżone pojęcie. Jednak ogólnie rzecz biorąc, zajmij się daną czynnością całym ciałem i umysłem. Nie myśl o przeszłości; nie myśl o przyszłości. Po prostu rób to, co jest wymagane, wykonując powolne i precyzyjne ruchy.
— z „Odcisku kopyt wołu” [4]

photo by Schäferle

Mapa drogowa medytacji Chan

Medytacja stała się światowym trendem

chociaż w dzisiejszych czasach wielu ludzi cieszy się życiem w obfitości materialnej, często dzieje się to kosztem zwiększonej presji ze strony pracy, związków, społeczeństwa i rodziny, co powoduje, że większość ludzi jest przytłoczona. Pewien stopień stresu może w pewnych okolicznościach być siłą napędową postępu. Niemniej jednak, zarówno zdrowie fizyczne, jak i psychiczne może zostać poważnie naruszone, gdy ktoś jest narażony na dużą presję przez długi czas. Uwolnienie ucisku, masaż, aromaterapia, kojące bąbelki, najnowszy trend tzw. „Slow Travel” itp. stały się powszechnymi metodami redukcji stresu; niektóre szpitale zapewniają nawet „kliniki relaksacyjne”, w których uczą pacjentów, jak dostosować swój nastrój i zrelaksować się zarówno fizycznie, jak i psychicznie, aby mogli ponownie stawić czoła codziennym wyzwaniom.

, każdego dnia ponad dziesięć milionów ludzi w Stanach Zjednoczonych próbuje się zrelaksować i zredukować stres poprzez praktykowanie medytacji. Inne środki obejmują ćwiczenia, słuchanie muzyki, ćwiczenia na siłowni, malowanie, jogę, Qigong itp. Wśród tych wszystkich medytacji Chan stała się „głównym nurtem”, studiowana i praktykowana na całym świecie. W dziedzinach tak różnych, jak medycyna, sport, edukacja, literatura i sztuka, ludzie ze Wschodu i Zachodu podchodzą do starożytnej praktyki Chan z różnych perspektyw. W biznesie zachęca się pracowników do stosowania praktyki Chan w swojej pracy oraz do trenowania ciała i umysłu. To tak, jakby ciało i umysł mogły łatwo zakotwiczyć się, po prostu trzymając się idei „Chan” w pracy i życiu codziennym.

Klucz do relaksu leży w samym umyśle. 

Odprężenie umysłu prowadzi do odpuszczenia; puszczenie ciała przynosi relaks. W relaksacji ciało kieruje się umysłem. Ciało i umysł są jednym. Nasza reakcja fizyczna ujawnia nasz stan umysłu, a nasz stres wynika z reakcji umysłu na środowisko zewnętrzne, jak również z naszej samooceny.

Sam proces dostrajania ciała i umysłu jest w rzeczywistości podróżą samopoznania. Od uwolnienia presji do wzmocnienia samoświadomości, człowiek jest w stanie zrozumieć i zaakceptować swoje cechy. Badając sens życia, penetrujemy powierzchowne zjawisko, ucząc się doceniać, cieszyć się i być wdzięcznym za obfite bogactwo życia – to nic innego jak życie mądrości poprzez Chan.  

Robiąc cokolwiek, używaj umysłu, a nie siły.

Nieżyjący już mistrz Sheng Yen często opisywał osobę o zrelaksowanym ciele i umyśle jako „tę bez ciężaru”. Ale tutaj taka osoba „bez ciężaru” na pewno nie jest kimś niedbałym, obojętnym na wszystko wokół; taka osoba będzie obecna w każdej chwili i poważnie zajmie się wszystkim, co jest pod ręką. Gdy sprawy zostaną załatwione, on lub ona po prostu pozwala im odejść, nie pozostawiając niczego w swoim umyśle. Jak można było wtedy zrelaksować umysł? Tak jak powiedział kiedyś nieżyjący już mistrz Sheng Yen: „Nie tęsknij za szczęściem, nie odrzucaj nieszczęścia. Każde zjawisko powstaje ze swoimi właściwymi przyczynami i warunkami. Na tyle, na ile można, ze spokojnym umysłem, zaakceptować je, sobie z tym poradzić i osiągnąć to, wtedy łatwo można się zrelaksować”.

Relaks poprzez Chan przynosi stabilność i spokój ciału i umysłowi w dowolnym momencie. Praktyka Chan nie polega jednak tylko na wytwarzaniu odpowiednich środków relaksu; chodzi bardziej o mądrość życiową. To, czego współczesny człowiek potrzebuje, to nie tylko opieka fizyczna, Qigong czy psychoterapia, ale przede wszystkim wszechstronna mądrość dotycząca własnego świata wewnętrznego i filozofia radzenia sobie ze światem zewnętrznym, z którą można bezpiecznie ułożyć swoje życie. Aby ktoś naprawdę się odprężył, zarówno fizycznie, jak i psychicznie, musi być kimś, kto dogłębnie zrozumiał wartość życia. Robiąc cokolwiek, on lub ona używa swojego umysłu, a nie siły, tak jak w słynnym powiedzeniu Mistrza Chan Dahui Zonggao: „Tam, gdzie robi się to bez wysiłku, zyskuje się siłę”. Kiedy stajemy się zrelaksowani w sposób bezwysiłkowy, ratujemy nieograniczoną siłę. Wtedy z kolei bylibyśmy wzmocnieni w nieskończoność zaoszczędzonymi nieograniczonymi siłami, bez wysiłku w radzeniu sobie z rzeczami pod ręką i jeszcze większą swobodą umysłu. 

photo by terimakasih0

Świadomość cielesna poprzez relaksację

chociaż podane powyżej metody tso-ch’an (medytacji w pozycji siedzącej) są proste i jednoznaczne, najlepiej jest je praktykować pod okiem nauczyciela. Bez nauczyciela medytujący nie będzie w stanie poprawić błędów początkującego, które nieskorygowane mogą prowadzić do problemów lub braku użytecznych rezultatów.

W praktyce tso-ch’an ważne jest, aby ciało i umysł były zrelaksowane. Jeśli ktoś jest napięty fizycznie lub psychicznie, próba wykonania tso-ch’an może przynieść efekt przeciwny do zamierzonego. Czasami podczas medytacji pojawiają się pewne uczucia lub zjawiska. Jeśli jesteś zrelaksowany, wszelkie pojawiające się objawy są zwykle dobre. Może to być ból, bolesność, swędzenie, ciepło lub chłód, wszystko to może być korzystne. Ale w kontekście napięcia te same objawy mogą wskazywać na przeszkody.

 

Jak radzić sobie z uczuciem bólu?

Na przykład, pomimo bycia zrelaksowanym podczas wykonywania tso-ch’an, możesz odczuwać ból w niektórych częściach ciała. Często może to oznaczać, że napięcia, których nie byłeś świadomy, czerpią korzyści z krążenia krwi i energii wywołanej medytacją. Pierwotnie istniejący problem może zostać złagodzony. Z drugiej strony, jeśli jesteś bardzo spięty podczas wykonywania tso-ch’an i odczuwasz ból, przyczyną może być napięcie, które powoduje ból. Tak więc ten sam objaw bólu może wskazywać na dwie różne przyczyny: poprawę pierwotnego problemu lub powstanie nowego problemu.

Bezpiecznym i zalecanym podejściem jest początkowo ograniczenie siedzenia do pół godziny lub dwóch półgodzinnych segmentów w możliwie najbardziej zrelaksowany sposób. Odnosi się to nie tylko do twojego wewnętrznego, ale także zewnętrznego środowiska. Dla początkujących, jeśli umysł jest obciążony zewnętrznymi troskami, może lepiej będzie uwolnić się od niektórych z tych ciężarów przed siedzeniem. Z tego powodu najlepiej jest usiąść wcześnie rano, zanim zajmiemy się problemami dnia. Czas siedzenia można zwiększyć wraz z doświadczeniem. Ale ludzie, którzy wykonują tso-ch’an przez dłuższy czas, mogą być tak pochłonięci swoim wysiłkiem, że mogą nie dostrzegać swoich napięć. Dzieje się tak często, ponieważ ich umysły są zajęte uzyskiwaniem wyników. Tak więc ciężka praca nad tso-ch’an oznacza skupienie umysłu na samym tso-ch’an. Jeśli potrafisz po prostu to zrobić, nie ma potrzeby powstawania napięcia.

Photo by Fabrizio Chiagano

Czysta kraina na Ziemi jest głównym przesłaniem Buddy

“Dlatego, aby oczyścić świat, powinniśmy skupić się na oczyszczeniu ludzkich umysłów; w celu ratowania ludzkości i

Mistrz Szeng-jen 

świata; powinniśmy ocalić umysły ludzkości. Budda Siakjamuni nauczał Dharmy przez ponad czterdzieści lat w celu ocalenia umysłów ludzkości. My w Dharma Drum Mountain rozpoczęliśmy również kampanię Ochrona środowiska duchowego, która faktycznie stosuje dziedzictwo Buddy Siakjamuniego. Zgodnie z fundamentalnymi buddyjskimi zasadami cierpienia, pustki, nietrwałości i braku jaźni prowadzimy przekazywanie wskazań Bodhisattwy i promujemy praktyki duchowe, takie jak recytowanie imienia Buddy, ceremonie skruchy, a w szczególności różne rodzaje i poziomy rekolekcje Chan i obozy rozwoju duchowego. Opowiadamy się za równym naciskiem na studia buddyjskie i praktykę w życiu codziennym; zachęcamy do znalezienia równowagi między rozwijaniem współczucia i mądrości oraz okazywaniem poświęcenia dla przynoszenia pożytku sobie i innym w tandemie. Równocześnie rozpoczęliśmy kampanię Ochrona Środowiska Społecznego, aby przejść od wewnętrznego oczyszczenia do jego realizacji w zachowaniu zewnętrznym, a poprzez wdrożenie zachowania zewnętrznego do zamanifestowania wewnętrznego oczyszczenia. Odnosi się to

do idei i metod buddyjskich do pracy nad reformą niezdrowych zwyczajów społecznych w nadziei na podniesienie charakteru ludzi i utrzymanie godności ludzkości. Równocześnie rozpoczęliśmy kampanię Ochrona Środowiska Społecznego, aby przejść od wewnętrznego oczyszczenia do jego realizacji w zachowaniu zewnętrznym, a poprzez wdrożenie zachowania zewnętrznego do zamanifestowania wewnętrznego oczyszczenia. Odnosi się to do idei i metod buddyjskich do pracy nad reformą niezdrowych zwyczajów społecznych w nadziei na podniesienie charakteru ludzi i utrzymanie godności ludzkości. Równocześnie rozpoczęliśmy kampanię Ochrona Środowiska Społecznego, aby przejść od wewnętrznego oczyszczenia do jego realizacji w zachowaniu zewnętrznym, a poprzez wdrożenie zachowania zewnętrznego do zamanifestowania wewnętrznego oczyszczenia. Odnosi się to do idei i metod buddyjskich do pracy nad reformą niezdrowych zwyczajów społecznych w nadziei na podniesienie charakteru ludzi i utrzymanie godności ludzkości.” (Fragmenty artykułu „Czysta kraina na ziemi?” oraz broszury „Czysta kraina na ziemi” autorstwa mistrza Sheng Yen) [ 5]

Bodhidharma

Buddyjska perspektywa bycia zielonym Chrońmy naszą planetę Ziemię, zwracając uwagę na to, jak wykorzystujemy naszą wodę, elektryczność i wszelkie inne zasoby, które uważamy za oczywiste.Ocal naszą ziemię: jak zmniejszyć ilość śmieci Życie w zgodzie z naturą powinno być stylem życia, czymś, co robimy jako naturalną część życia, więc nie wydaje się to niedogodnością.Jak przełożyć naszą wiedzę na temat ochrony środowiska na działanie Podczas gdy obecnie wielu producentów próbuje wymyślić sposoby na uczynienie życia ludzi wygodniejszymi, to co robią, powoduje jeszcze więcej odpadów na naszej planecie. [ 5]

W maju 1998 roku Mistrz Sheng Yen i Jego Świątobliwość Dalajlama odbyli dialog zatytułowany „W duchu Mandziuśriego: nauki buddyzmu mądrości”, trzydniowe wydarzenie współorganizowane przez Stowarzyszenie Buddyjskie Dharma Drum Mountain i Dom Tybetański.

Enso

Przez pierwsze dwa dni Dalajlama mówił o buddyjskiej mądrości, której wyrazem są czyny Mandziuśriego Bodhisattwy; podczas gdy trzeciego dnia Mistrz Sheng Yen podzielił się mądrością życia inspirowaną tradycją Chan chińskiego buddyzmu. Przeprowadzili także dyskusję na temat praktyk buddyjskich, zaznaczając znaczącą wymianę między buddyzmem chińskim i tybetańskim. Wcześniej mistrz Sheng Yen był zaangażowany w interakcje z innymi tradycjami buddyjskimi, w tym z Philipem Kapleau, nauczycielem buddyzmu zen i mistrzem zen Thich Nhat Hanh, światowym przywódcą duchowym.

Ten dobrze znany dialog między buddyzmem chińskim i tybetańskim oznaczał wprowadzenie chińskiego buddyzmu i nauk Chan na Zachód, gdzie dominuje tybetański i japoński buddyzm zen, promując w ten sposób swoją obecność na światowej scenie.

Mistrz Szeng-jen

Wygłoszenie przemówienia w ONZ w celu propagowania pokoju na świecie

W 2000 roku Mistrz Sheng Yen wziął udział w Milenijnym Światowym Szczycie Pokoju Przywódców Religijnych i Duchowych, który odbył się w sierpniu 2000 roku w ONZ, podczas którego wygłosił przemówienie nawołujące do troski o współczucie wśród grup etnicznych oraz eliminacji konfliktów religijnych i dyskryminacji rasowej. Jego spostrzeżenia zostały dobrze przyjęte przez publiczność o różnym pochodzeniu etnicznym i religijnym.

W 2003 r. na zaproszenie rządów Izraela i Palestyny ​​odbył podróż do obu krajów, aby promować wzajemny pokój.

Buddyzm Chan

Mistrz Sheng Yen wielokrotnie podkreślał znaczenie „ochrony środowiska duchowego” i wskazywał na kwestie religijne jako podstawową przyczynę dysharmonii międzynarodowej. Dlatego zainicjował światowe ruchy pokojowe, aby wspierać osiągnięcie pokoju na świecie poprzez wysiłki religijne.

Przyjmując śmierć w spokoju, z wiecznymi ślubami współczucia Mistrz Sheng Yen zmarł 3 lutego 2009 roku w wieku 79 lat. Jego prochy zostały pochowane w Ekologicznym Ogrodzie Pamięci Jinshan. Miał swój poemat śmierci, który służył jako jego ostatnia nauka dla ludzi,

Zajęty niczym, starzejący się.
W pustce, płaczu i śmiechu.
Wewnętrznie nie ma „ja”.
Życie i śmierć, w ten sposób odrzucone. [6]

Istnieją liczne aplikacje związane z Mistrzem Szeng-jen. Wybrałem Dharma Drum Collection

W Western Chan Fellowship praktyka obejmuje różnorodne metody medytacji buddyjskiej z linii  zarówno Linji Chan (jap. Rinzai Zen), jak i Caodong Chan (jap. Soto Zen) – np. Gong-an (jap. Koan), Hua-tou, Silent Illumination (jap. Mo-zhao, spokrewniony z japońskim Shikantaza) oraz innymi metodami, takimi jak użycie oddechu.[7]

Western Chan Fellowship “Praktykujemy w linii Dharma Drum zmarłego  Mistrza Chan Sheng Yen .

Nasz założyciel, nauczyciel, dr John Crook, otrzymał przekaz Dharmy zarówno w liniach Caodong (jap. Soto), jak i Linji (jap. Rinzai) od mistrza Chan Shen Yen w 1993 roku. Nasz obecny nauczyciel przewodni, dr Simon Child, otrzymał przekaz Dharmy zarówno w liniach Caodong (jap. Soto), jak i Linji (jap. Rinzai) od mistrza Chan Shen Yen w 2000 roku. Simon Child przekazał Przekaz Dharmy Fionie Nuttall w 2015 roku, przekazując również linie zarówno Caodong (jap: Soto), jak i Linji (jap: Rinzai).

Możesz zobaczyć nasz wykres rodowodu , zaczerpnięty z książki ” Chan Comes West ” [8]

“Jeśli ktoś może dawać, nie prosząc o nic w zamian

Mistrz Sheng Yen wręcza doktorowi Johnowi Crookowi świadectwo przekazu

, ma wielkie błogosławieństwa; im większe serce, tym większe błogosławieństwa. Jeśli ktoś może zrobić wszystko, co w jego mocy, aby kultywować dawanie i składanie ofiar bez szukania wielkich lub małych błogosławieństw i nie martwić się utratą osobistych korzyści, to jest to bezforemna praktyka (lub kultywacja) Bodhisattwy. Umiejętność dawania sama w sobie jest wielką praktyką błogosławieństwa/zasługi.”  Mistrza Szeng-jen[9]

Zen to forma buddyjskiej medytacji, która wywodzi się z Chin i rozwinęła się w Japonii. Mimo że oba kraje mają długą historię związane z praktyką Zen, to istnieją pewne różnice między Zen japońskim a chińskim.

Pierwszą zasadniczą różnicą między Zen japońskim a chińskim jest ich historia i rozwój. Zen został zapoczątkowany w Chinach jako część szkoły chan, a następnie został wprowadzony do Japonii przez buddyjskich mnichów. W Japonii Zen stał się bardziej popularny i rozwijał się w różnych szkołach, takich jak Rinzai i Sōtō. W Chinach natomiast chan przetrwał tylko w niektórych rejonach, głównie w prowincji Fujian.

Drugą różnicą jest styl praktyki. W Zen chińskim skupia się na medytacji w pozycji siedzącej (zazen) oraz na wykonywaniu pracy manualnej (samu). W Zen japońskim istnieje wiele innych technik medytacyjnych, takich jak chodzenie medytacyjne (kinhin) i medytacja z użyciem koła Dharmy (zanmai).
Trzecią różnicą między Zen japońskim a chińskim jest podejście do nauczyciela. W Zen chińskim nauczyciel jest uważany za ważnego przewodnika, ale uczniowie są zachęcani do samodzielnego poszukiwania prawdy. W Zen japońskim nauczyciel jest bardziej aktywny w procesie nauczania, a uczniowie są bardziej podporządkowani jego wskazówkom.

Zen japoński i chiński mają wiele podobieństw, to istnieją również znaczne różnice między nimi. Chiński Zen skupia się bardziej na medytacji i pracy manualnej, podczas gdy japoński Zen ma bardziej zróżnicowaną praktykę medytacyjną i silniejszy nacisk na rolę nauczyciela. 

Rinzai Zen i Soto Zen to dwie różne linie buddyzmu Zen i mają pewne wyraźne różnice w swoich praktykach medytacyjnych. Chociaż zarówno Rinzai, jak i Soto kładą nacisk na zazen, czyli praktykę medytacji w pozycji siedzącej, istnieją między nimi pewne różnice.

Rinzai Zen kładzie nacisk na bezpośrednią intuicję lub dhjanę własnej natury Buddy i często wiąże się to z użyciem koanów, które są paradoksalnymi zagadkami lub pytaniami, które mają na celu sprowokowanie umysłu ucznia do znalezienia bezpośredniego urzeczywistnienia swojej natury Buddy. Z drugiej strony Soto Zen kładzie nacisk na shikantaza, która jest formą medytacji cichej iluminacji, która koncentruje się na byciu świadomym swojej chwili obecnej bez określonego celu lub obiektu. Soto Zen podkreśla również ideę, że praktykujący jest już Buddą, a zazen jest naturalnym rozwinięciem natury Buddy. [10]

 Główną stroną Dharma Drum Mountain jest https://www.dharmadrum.org  organizacja ma swój kanał na YouTube: https://www.youtube.com/@DDMMMP