Dak Shang Kagyu

Dak Shang Kagyu 

Celem związku jest praktyka drogi Buddy i urzeczywistnianie jej w codziennym życiu

zgodnie z linią Nauczyciela – Mistrza Kalu Rinpocze, którego reprezentuje Dzierżawca Linii Nauk. Związek nie ma struktury organizacyjnej i nie prowadzi żadnej działalności.[1]
Związek Buddyjski Dak Shang Kagyu “działa (,,) kameralnej grupce skupionej wokoło Joasi i Adama Grel” [2]
Związek Buddyjski Dak Shang Kagyu w Polsce reprezentuje Buddyzm tybetański, szkołę Kagyü

Kalou_Rimpoche_Montpellier_1987

Dag Shang Kagyü to buddyjska świątynia położona w Panillo , Huesca , Hiszpania .
W 1984 roku J. Em Kalu Rinpocze założył klasztor, który od 1985 roku jest także ośrodkiem studiów nad praktykami buddyjskimi. ^[2] ] Ziemie klasztoru zostały sprzedane w 1984 roku, a następnie klasztor został powiększony o kolejne ziemie ofiarowane przez uczniów J.Em Kalu Rinpocze.

Dak Shang Kagyu Hiszpania

Świątynia ma tradycyjny bhutański styl z 17-metrową stupą i szkołą tłumaczeń uczącą literatury, filozofii i języka tybetańskiego . Posiada również miejsca dla osób, które przechodzą na emeryturę do klasztoru na miesiące lub lata.
Dyrektorem świątyni jest lama Drubgyu Tenpa. Mieszka tam jeszcze ośmiu lamów, pięciu Butańczyków i reszta Europejczyków.
Dag Shang Kagyu jest częścią ruchu Rimé , czyli ruchu niesekciarskiego, który szanuje wszystkie tradycje i uznaje za ważne wszystkie ścieżki prowadzące do osiągnięcia najwyższej duchowej realizacji [3] Ruch Rimé to ruch lub tendencja w buddyzmie tybetańskim , która promuje nie

lama Drubgyu Tenpa

 sekciarstwo i uniwersalizm . Nauczyciele ze wszystkie gałęzi buddyzmu tybetańskiego – sakja , kagju , ningma , jonang i gelug , a także bon – byli zaangażowani w propagowanie ideałów Rimé.

(..) należy postrzegać wszystkie nauki jako pozbawione sprzeczności i uważać wszystkie pisma święte za instrukcje. To spowoduje, że korzenie sekciarstwa i uprzedzeń wyschną i da ci solidny fundament w naukach Buddy. W tym momencie otworzą się przed tobą jednocześnie setki drzwi do osiemdziesięciu czterech tysięcy nauk dharmy. – Jamgon Kongtrul .

Ruch Rime

Rimé nie jest sposobem na zjednoczenie różnych szkół i linii poprzez podkreślanie ich podobieństw. Zasadniczo jest to docenienie ich różnic i uznanie znaczenia posiadania tej różnorodności dla dobra praktyków o różnych potrzebach. Dlatego nauczyciele Rimé zawsze bardzo dbają o to, aby nauki i praktyki różnych Szkół i linii oraz ich unikalne style nie mieszały się ze sobą. Zachowanie oryginalnego stylu i metod każdej linii nauczania pozwala zachować moc doświadczenia tej linii. Kongtrul i Khyentse dołożyli wszelkich starań, aby zachować oryginalny smak każdej nauki, jednocześnie udostępniając je wielu. Kongtrul pisze o Khyentse w swojej biografii tego ostatniego… Kiedy on (Khyentse Rinpocze) nauczał – Ringu Tulku [4]

„Wszystkie szkoły buddyzmu praktykują nauki Pana Buddy”. Następnie omówili, w jaki sposób wszystkie cztery szkoły tybetańskie podzielają ten sam kodeks monastyczny, Sarvastivada Vinaya, i praktykują sposób treningu umysłu mahajany. Wszyscy oni badają ostateczną prawdę poprzez filozofię madhjamaki i podążają za dwoma wielkimi woźnicami rydwanu, Nagardżuną i Asangą. Co więcej, wszystkie szkoły buddyzmu tybetańskiego jednogłośnie przyjmują tantry Anuttarajogi jako swoją główną praktykę serca. Dlatego nie ma rzeczywistej podstawy dla sekciarstwa, a wszystkie szkoły zasadniczo stosują podejście Rime’a.

Rime_Movement-Ringu_Tulku

Jedną z unikalnych cech buddyzmu jest akceptacja, że ​​różne ścieżki są odpowiednie dla różnych typów ludzi. Tak jak jedno lekarstwo nie może wyleczyć wszystkich chorób, tak jeden zestaw nauk nie może pomóc wszystkim istotom, taka jest podstawowa zasada buddyzmu. Wybiera się najbardziej odpowiednie sutry i/lub tantry z kanonu buddyjskiego i czyni z nich podstawę swojej praktyki. Tak zaczynają się różne szkoły buddyzmu. W buddyzmie nie ma „sekt”, ponieważ nie ma grup, które odrywają się od głównej szkoły. Różne linie powstały nawet wśród tych, którzy praktykują te same nauki.
W Tybecie, podobnie jak w innych miejscach, różne szkoły praktykowały i uczyły się w raczej odizolowanych środowiskach, bez większego kontaktu z innymi szkołami i liniami. Brak komunikacji rodzi nieporozumienia. Nawet tam, gdzie nie było nieporozumień ani braku szacunku dla innych szkół, niektórzy praktykujący, w swoim entuzjazmie do zachowania czystości i nierozmycia własnych linii, posunęli się tak daleko, że odrzucili nauki mistrzów innych linii i nie chcieli studiować tekstów innych szkół . Ignorancja jest najbardziej podatnym gruntem dla rosnących wątpliwości i nieporozumień.[5]

Więcej o Buddyzmie Tybetańskim Kagju

Lista Organizacji Buddyjskich Wadżarajana