Dogen Zenji

Dogen Zenji

Uczniowie Mistrza Kaisena (zen) tworzą wspólnotę Sangha „Dogen Zenji”,

prowadzą 6 ośrodków w Polsce. Ośrodki, w których odbywa się wspólna praktyka (co najmniej raz w tygodniu) znajdują się: w Gliwicach, Katowicach, Krakowie, Gdańsku, Warszawie i Wrocławiu. Klasztor Yuzuki-Ji w Turzy. W 2021 r. liczba członków wynosiła 85 i 12 duchownych. – dane GUS [1]

W tej chwili Sangha „Dogen Zenji” buduje w Turzy Ogólnopolskie Centrum Medytacji Zen. O powyższym opowiada dołączony film.

Mistrz Kaisen (Alain Krystaszek)

Mistrz Kaisen (Alain Krystaszek) pod wpływem mistrza Deshimaru (..) dołączył do praktykujących w klasztorze Gendronniére. Od tego czasu nieprzerwanie podążał za jego nauką i pomagał w organizowaniu misji aż do śmierci Deshimaru w 1982 r. Misję swojego nauczyciela – przekazanie żywej praktyki zen z Japonii do Europy, także wschodniej – kontynuuje do dziś. Święcenia mnicha przyjął w 1979 r., otrzymując imię Sando Kaisen (Samotny Pustelnik). W 1989 roku przyjechał po raz pierwszy do Polski jako misjonarz. Z czasem utworzyła się tu wspólnota uczniów podążających za jego naukami. Dziś ośrodki praktyki zen pod kierunkiem Kaisena znajdują się poza Francją w wielu miastach w Polsce, Czechach, na Słowacji, Ukrainie i w Rosji. Od 2005 roku Mistrz Kaisen mieszka w zbudowanym pod jego kierunkiem klasztorze Ho Sho Ji we Francji. Jest autorem kilkunastu książek, z których wiele przetłumaczono na język polski. Poza wspomnianą wcześniej, są to między innymi „Masaż zen”, „Zazen-satori” czy „Podróż w pustce”, ukazujące zen jako praktykę codzienności, żywą i nieoderwaną od rzeczywistości” [2]

Klasztor Ho Sho Ji (Świetlisty Szczyt), którego opatem jest Mistrz Kaisen, to centrum międzynarodowej sanghi jego uczniów. Miejsce to znajduje się we Francji, w pobliżu Belves, uroczej miejscowości z zabytkową średniowieczną zabudową, w regionie Dordogne. Tutaj odbywają się obozy letnie (Ango), otwarte dla wszystkich chętnych, na których praktykujący zjednoczeni w harmonii ustalonego rytmu dobowego wspólnie praktykują zazen, pracują, spożywają posiłki i trenują uważność podczas każdej czynności. Uczestnicy Ango pełnią różne funkcje, dopełniając się i służąc sobie nawzajem, co tworzy jeden, sprawnie funkcjonujący organizm wspólnoty.

ważnymi elementami dla wyznawców Zen (między innymi)  są:

Zazen Dogen Zenji

Zazen

Zazen (jap. siedzieć w zen) zwane jest często medytacją, choć z innymi formami medytacji ma tak naprawdę niewiele wspólnego, ponieważ praktyka ta nie zawiera w sobie elementu zagadnienia, nad którym należałoby medytować. W Indiach nazywano tę praktykę dhyana, co oznacza „medytację bez obiektu”. Jest to uważna obecność „w tym, co jest takie, jakie jest”, czyli bezpośrednim doświadczaniu warunków zewnętrznych i wewnętrznych ciała i umysłu jednostki, bez konceptualizacji czy porównywania z doświadczeniami z przeszłości.

W tradycji buddyjskiej Sangha jest, obok Buddy i Dharmy, jednym z Trzech Klejnotów . Oznacza to, że opieramy się na niej w naszej praktyce, jest ona jej bazą i przyjmujemy w niej schron

Tenzo

Jedną z najpiękniejszych form pracy jest praktyka tenzo, czyli klasztornego kucharza. Tak jak Mistrz dba o nasz rozwój duchowy, tak Tenzo poprzez jedzenie dba o zdrowie i dobrą formę fizyczną praktykujących.
Bardzo ważną cechą praktyki tenzo jest odpowiedzialność, gdyż osoby podejmujące się jej niezależnie od swojego samopoczucia spotykają się w kuchni w przerwach pomiędzy medytacjami, by przygotować dla wszystkich kolejny posiłek. Praktyka ta pozwala przejść ponad swoim zmęczeniem czy przyzwyczajeniami do stawianie siebie i swojego komfortu na pierwszym miejscu i rozwija gotowość do służenia i pomocy innym. Bezinteresowna pomoc ofiarowana innym istotom jest głębokim sensem praktyki buddyjskiej. Tenzo realizują więc swoją praktykę ze szczerym sercem i wielką szczodrością.

Zazen Dogen Zenji

Ceremonie

Nawet jeśli w Zen ceremonie nie stanowią istoty praktyki, którą zawsze pozostaje zazen, to jednak są w nim obecne. Czasami zaskakuje to początkujących, którym kojarzą się one z wiarą, religią czy kultem Boga czy bóstwa. Skoro w Zen nie ma wiary w Buddę jako Boga, komu i czemu kłaniamy się, śpiewamy, palimy kadzidła i składamy dary? Budda symbolizuje przede wszystkim naszą własną naturę obudzenia, podstawę naszego bytu, naturę wszystkich istot. (..) Choć w Zen nie ma żadnych „świętości”, dla praktykującego Drogę Zen każde miejsce jest święte, jest miejscem Drogi, którą jest każdy z nas. Ceremonia nie ogranicza się więc do sali Dharmy. Ceremonią jest każda codzienna czynność, przeżywana uważnie, z pełnym zaangażowaniem ciała i umysłu w to, co właśnie robimy.
Pozycja Zazen. Aby dobrze praktykować zazen, trzeba przyjąć prawidłową pozycję. Nie dlatego, że taka jest tradycja, lecz dlatego, że ten sposób siadania w zazen jest stabilny, silny, a zarazem delikatny. Żadna inna pozycja nie pozwala równie skutecznie medytować.

nauka

Byt, Żyjący jest energią, ruchem, światłem i jednocześnie spokojem – tak jak głębia jeziora lub oceanu. Poruszają się jedynie fale, powierzchnia, powierzchowność. Człowiek oddalający się od swej głębokiej natury, od swego źródła, światła, aktywności pierwotnej, od swych głębi staje się tak powierzchowny jak fale. Bez przerwy się miota. Porusza swe myśli, emocje, pragnienia i pasje. (Ponieważ zna tylko je), ponieważ tylko one są mu znane, w końcu się z nimi utożsamia i zaczyna znosić wszelkiego rodzaju cierpienia i troski. Uznaje, ze dobro jest dobrem i zwalcza zło. Uznaje formy za swoje i walczy, by je zachować. Uznaje rodzinę za swoją własność i działa wobec niej z pozycji mocy. Uznaje gniew za rzeczywisty i sieje wokół siebie zniszczenie. Za prawdę uznaje własne, umysłowe projekcje i walczy za swoje idee. Uznaje swe istnienie za rzeczywistą tożsamość i przeciwstawia się reszcie świata, wystrzegając się innych i obawiając się nawet sąsiadów, współpracowników czy przyjaciół. Za rzeczywiste uznaje pieniądze, czas i przestrzeń i pragnie mieć absolutną kontrolę nad swoim królestwem, które zbudował przy pomocy woli, pragnień i niewiedzy. Odrzucając rozpoznanie Pełni Bytu, zapełnia swoje życie przedmiotami i istotami, szukając Pełni ze wszystkim, co pewnego dnia i tak musi zniknąć. Szuka wieczności, czepiając się tego, co nie jest trwałe, bo wszystko, co się pojawiło – zniknie. Tworzy więc pożądanie, zachłanność, kłamstwa, zazdrość, nienawiść; osądza; krytykuje; skazuje i w końcu przez wszystkie te nieszczęścia niszczy samego siebie. Jako że jego duch nie jest Nieskończonym Żyjącym, zostaje zredukowany do ciasnoty jego egocentryzmu i pogrąża się w samotności. Oto kropla, która myślała, że dobrze jest oddalić się od jeziora, od swej prawdziwej natury.[3]
O  japońskim ZEN możecie przeczytać tutaj.
Powyższe informacje zaczerpnięte są ze strony związku: http://zazen.pl/

Data rejestracji: 2009                            Nr w rejestrze kościołów i innych związków wyznaniowych: 170

Lista organizacji buddyjskich Mahajany w Polsce