Karma Dechen Chöling

Karma Dechen Chöling

Warszawski Ośrodek Buddyjski

jest ośrodkiem buddyzmu tybetańskiego działającym pod duchowym przewodnictwem Mistrzów szkoły Karma Kagyu. W KDC mają swoją siedzibę polskie biuro Karmapa Foundation Europe, Instytutu Marpy oraz warszawskie biuro Misji Buddyjskiej w Polsce. Skupiamy się na tworzeniu warunków do studiowania, kontemplacji i medytacji dla tej, a także innych tradycji buddyzmu. Zapraszamy nauczycieli oraz organizujemy wykłady i kursy medytacji. Opracowujemy i publikujemy otrzymywane nauki, organizujemy seminaria i konferencje poświęcone tematyce buddyjskiej. Udostępniamy również innym grupom salę do medytacji i kursów. W ośrodku mieści się biblioteka oraz czytelnia wydawnictwa Instytutu Marpy. Serdecznie zapraszamy wszystkich zainteresowanych do wspólnej medytacji oraz zgłębiania nauk Dharmy. [1]

Karma Dechen Chöling jest członkiem Misji Buddyjskiej Trzy Schronienia 

Studia Karma Dechen Chöling

Program studiów buddyjskich w Karma Dechen Chöling jest wielopoziomowy i wieloelementowy. Nauczyciele(..) prowadzą seminaria w KDC (tłumaczone na j. polski), omawiają indywidualnie dobierane teksty z zakresu filozofii i praktyki buddyjskiej. Dodatkowo, powiązany z KDC Instytut Marpy w Polsce, organizuje Wyższe Studia Buddyjskie oparte na programie Nitartha Institute, który odzwierciedla curriculum buddyjskich szkół monastycznych (sziedra), dostosowane do uczniów z Zachodu.
Do głównych wykładowców należą: Jim Scott , Aczarja Lama Kelzang Łangdi, Khenpo dr Karl Brunnhölzl,  Jane Pathan Friedewald [2] Na czele Akademi stoją  Dzogczen Ponlop Rinpocze i Acharya Lama Tenpa Gyaltsen, dwaj światowej sławy nauczyciele buddyjscy, (,,) w tym projektowanie programu nauczania i nauczanie głównych kursów buddyjskich w Instytucie Letnim. Rinpocze i Acharya ukończyli z wyróżnieniem dziewięcioletni program szkoleniowy w Instytucie Karma Shri Nalanda w Rumtek, Sikkim, Indie (filia sanskryckiego Uniwersytetu Varanassi).

Dzogczen Ponlop Rinpocze

Centralnym celem długoterminowego Instytutu Nitartha jest tłumaczenie i nauczanie następujących tekstów, które są niezbędne do pełnego zrozumienia sutry i tantry.:

Pięć wielkich traktatów sutrajany

1, Ocean tekstów o logice , Chödrak Gyatso, Karmapa VII, 1900 stron (nauki zaczerpnięte z tego tekstu po raz pierwszy nauczane w Instytucie Nitartha w 1996 r.) Tematem tutaj jest ważne poznanie. Oznacza to, że aby móc czynić postępy na ścieżce prowadzącej do oświecenia, musimy być w stanie odróżnić wyzwalające aspekty naszego umysłu, które prawomocnie postrzegają rzeczy takimi, jakimi są w rzeczywistości, od tych aspektów umysłu, które są błędne i skażone fundamentalnym złudzeniem, podtrzymując w ten sposób niewolę w samsarze.

2. Komentarz do wejścia na Środkową Ścieżkę: Rydwan Dakpo Kagyu Siddhów , Mikyö Dordże, Karmapa VIII, 806 stron (częściowe tłumaczenie: Elizabeth Callahan. Wykład w Instytucie Nitartha 1999-2001). Ten traktat madhjamaki przedstawia wyraźne nauczanie sutr Pradżniaparamity, tj. pustki. Jest to „skomplikowana droga do prostoty”, ponieważ zmusza nas do spojrzenia na sztywny sposób, w jaki patrzymy na nasz świat, i oferuje podejście, które ostatecznie pomoże nam zrelaksować umysł i uwolnić się od wszystkich zawieszeń.

Mikyö Dorje, 8th Karmapa, 19th-century painting, Rubin Museum of Art

3. Komentarz do Ornamentu Jasnego Urzeczywistnienia: Ulga Szlachetnych , Mikyö Dorje, 1130 stron (Częściowe tłumaczenie Karla Brunnhölzla. Wykładał w Instytucie Nitartha 2001, 2002 i 2003). Tematem tutaj jest tak zwany „ukryty” lub implikowane znaczenie sutr Pradżniaparamity. Oznacza to postęp poprzez różne ścieżki i bhumi bodhisattwów, śrawaków i pratjekabuddów, co w rzeczywistości oznacza zaprzyjaźnienie się z podstawową bezpodstawnością naszej egzystencji. Innymi słowy, tekst szczegółowo opisuje, co dzieje się w umyśle kogoś, kto medytuje nad pustką, od poziomu początkującego do Stanu Buddy.

4. Komentarz do Abhidharmy: Obdarzanie spełnieniem i szczęściem , Mikyö Dorje, ok. 1400 stron (nauki wywodzące się z tego tekstu po raz pierwszy nauczane w Instytucie Nitartha 1996). Ten tekst zajmuje się podstawową terminologią buddyjską oraz klasyfikacją umysłu i zjawisk, tak jak nauczał ich Budda i jak są one rozumiane w dwóch systemach filozoficznych, Vaibhashika i Sautrantika, w fundamentalnym pojeździe buddyzmu.

Vinaya Piṭaka

5.Komentarz do Vinayi: Dysk Słońca autorstwa Mikyö Dorje, 2360 stron. Poza różnymi rodzajami ślubowań, zasad i przepisów dla mnichów i mniszek, Budda porusza tutaj również kwestię harmonijnego współżycia społeczności świeckich, czyli tego, co można by nazwać wizją oświecone społeczeństwo z punktu widzenia Buddy Trzy wielkie traktaty wadżrajany

6. Komentarz do Uttaratantra Shastra: The Lion’s Roar of Irreversibility , Jamgön Kongtrul Lodrö Taye (tłumaczenie Rosie Fuchs, opublikowane przez Snow Lion. Nauczane w Instytucie Nitartha 1999 i 2000). Ten tekst jest uważany za łącznik między pojazdem sutry a pojazd tantry, ponieważ szczegółowo opisuje naturę Buddy, która jest podstawową podstawą naszych umysłów i leżącym u jej podstaw kontinuum praktyki podczas wszystkich faz: podstawy, ścieżki i owocu.

7. Komentarz do Głębokiej rzeczywistości wewnętrznej: oświetlanie głębokiej rzeczywistości , autorstwa Dziamgona Kongtrula Lodrö Taye, 382 strony (częściowe tłumaczenie: Elizabeth Callahan. Wykład w Instytucie Nitartha 2003 i 2004). Ten tekst III Karmapy przedstawia ogólne tło praktyki tantrycznej w widzenia, a konkretnie zajmuje się szczegółami nadi, prany i bindu.

8. Komentarz do Tantry Hewadżry: Wyjaśnienie tajemnicy niezniszczalnej Wadżry , Jamgön Kongtrul Lodro Taye, 658 stron. Główny nacisk tej tantry kładzie się na różne rodzaje i przejawy postępowania w Wadżrajanie.

Khenchen Tsultrim Gyamtso Rinpocze

Praktyka

Praktyka wyciszania umysłu (skr. siamatha, tyb. szine) stanowi podstawę buddyjskiej praktyki medytacyjnej. Bez solidnego fundamentu w postaci tej kluczowej techniki nie można przejść do bardziej zaawansowanych praktyk. Dlatego tradycyjnie spędza się miesiące i lata na uczeniu się, ćwiczeniu i doświadczaniu rezultatów medytacji wyciszania umysłu. Nigdy też się jej nie porzuca, gdyż ta prosta technika często powraca jako element innych buddyjskich praktyk.
Podczas tej medytacji umysł stabilnie spoczywa na przedmiotach, takich jak kwiat czy szklanka wody,  lub na neutralnych wrażeniach – np. na oddechu.

Kolejnym etapem jest medytacja “jasnego wglądu” (skr. wipaśjana, tyb. lhagtong), która wprowadza element medytacji analitycznej: rozwinąwszy fundament w postaci wyciszenia i stabilności umysłu, rozpoczynamy badanie czy też analizę natury umysłu i jego wpływu na nasz świat. Dzięki medytacji analitycznej umysł staje się bardziej aktywny i wnikliwy. Zaczyna rozróżniać i z czasem przekształcać błędne poglądy dotyczące natury naszych doświadczeń. W końcu zaś osiąga pewność pustki (skr. śunjata) – przestronnej i otwartej natury rzeczywistości. Osiąga także pewność “współzależnego powstawania”, czyli bezpośrednich powiązań pomiędzy naszymi działaniami a jakością naszych życiowych doświadczeń. Dzięki takiej pewności zdobywamy zdolność przynoszenia prawdziwego pożytku sobie i innym. [3]

Biblioteka

Nasza biblioteka dysponuje bogatym księgozbiorem wydawnictw dharmicznych, szczególnie z zakresu buddyzmu tybetańskiego, w języku polskim i angielskim. Jest on nieustannie wzbogacany o nowe pozycje. 

Przewodnik po medytacji: “Praktyka wyciszenia”,  Khenczen Thrangu Rinpocze-_-Cz.1

Poniżej Przewodnika lista wszystkich organizacji buddyjskich Wadzarajany o których można przeczytać na naszym portalu. Pełna lista wszystkich organizacji znajduje się tutaj.