Fundacja Theravada

Fundacja Theravāda

Celem Fundacji jest:

1. Propagowanie wiedzy z zakresu buddyzmu Theravāda
2. Umożliwienie osobom zainteresowanym buddyzmem Theravāda zapoznanie się z naukami (w formie książek, filmów, wykładów etc) oraz podjęcia praktyk pod opieką kompetentnych nauczycieli (zarówno mnichów jak i świeckich nauczycieli).
3. Ochrona zdrowia i promocja zdrowego trybu życia (poprzez zapoznanie się naukami buddyzmu Theravāda oraz technikami medytacji i relaksacji, umożliwiającymi zmniejszenie poziomu stresu oraz poprawy fizycznego i psychicznego samopoczucia)
4. Działanie w zakresie nauki, edukacji, oświaty i wychowania (w zakresie nauk buddyjskich, języków, kultury i sztuki krajów, których kultura i sztuka ukształtowała się pod wpływem Theravādy: Tajlandia, Sri Lanka, Birma, Laos. Wietnam, Kambodża, Indie)
5. Integrowanie środowiska polskich buddystów Theravāda.

Portal tłumaczeń Sasana

Sāsana znaczy zbiór nauk, wiedzę, którą przekazał nam Buddha.
Zdecydowaliśmy się przedstawiać tu nauki i artykuły z tradycji theravāda.
Oby portal przyniósł korzyści innym istotom, oby wszyscy korzystali z Dhammy i oby wszystkie istoty były szczęśliwe.

Projekt Dhamma.pl

„Jeszcze w tym życiu” Sayadaw U Pandit

Nasze działania mają na celu pomoc innym. Dzięki teoretycznej i praktycznej edukacji społeczeństwa, Fundacja stara się redukować poziom stresu u ludzi, poprawiając ich kondycję mentalną i fizyczną. Naszym celem jest dzielenie się z innymi tym, co pomogło nam samym. Zdajemy sobie sprawę, że nie musi to pomagać wszystkim, jednak motywacją Fundacji jest stworzenie wyboru osobom poszukującym drogi lub chcącym pogłębić swoją praktykę.
Umożliwiamy ludziom zainteresowanym wczesnym buddyzmem zapoznawanie się z jak najmniej zmienionymi naukami Buddhy. Staramy się przybliżać innym tę wiedzę poprzez wydawanie książek — zarówno w formie papierowej, jak i elektronicznej — publikowanie filmów i wykładów na kanale YouTube oraz umożliwianie podjęcia praktyki medytacyjnej pod opieką kompetentnych nauczycieli — mnichów i osób świeckich. Nie pobieramy za to żadnych opłat, ponieważ uważamy, że nauki duchowe są bezcenne, jesteśmy także przekonani, że komercjalizacja duchowości może być szkodliwa.

Ajahn Viradhammo „Spokój istnienia”

Dlatego też wszystkie wydawane przez nas książki są dostępne za darmo — zarówno papierowe, jak i elektroniczne, a dodatkowo audiobooki oraz materiały audiowizualne. W większości są to tłumaczenia dzieł znanych, współczesnych nauczycieli theravādyjskich. Jest to możliwe dzięki bezinteresownej pracy ludzi zrzeszonych wokół portalu Sasana.pl, pomagających w projekcie Daru Dhammy (Dhamma-dāna). Wszelkie opłaty związane z powstawaniem książek (tłumaczenie, skład, druk, opłata za przesyłkę) zostały pokryte dzięki hojności darczyńców, którzy przekazali na ten cel darowizny. Osoby te, praktykując hojność, wiedzą, że pieniądze będą przeznaczone na pomoc innym. Dzięki temu możemy dzielić się nauką Buddhy ze wszystkimi chętnymi, bez pobierania za to żadnych opłat.
Nasze materiały można bezpłatnie rozpowszechniać, ponieważ są w domenie publicznej, pod warunkiem, że dostęp oraz dalsza dystrybucja pozostaną bezpłatne. Można wydrukować kopię tych tekstów na własny użytek, formatować je i w tak zmienionej formie rozprowadzać na komputerach lub w sieciach komputerowych.

Życie pełne błogosławieństw

W ramach projektu Daru Dhammy wydaliśmy już wiele książek, które można otrzymać w wielu miastach w Polsce. Istniejące tam grupy medytacyjne spotykają się co tydzień w wynajmowanych salach, by wspólnie praktykować. To właśnie tam można odebrać papierowe egzemplarze. Wysyłka książek może kosztować więcej niż sam druk, więc jeśli masz możliwość, odbierz książkę w swoim mieście: sasana.pl/kontakt#miasta
Ponieważ dostaliśmy te nauki za darmo, dlatego w ten sam sposób się nimi dzielimy. Nie oznacza to jednak gorszej jakości, dbamy o to, żeby nasze publikacje utrzymywały wysoki poziom. Robimy to bez oczekiwań i bezinteresownie, w związku z tym nasze książki nie mają ceny, prosimy nie pytać, ile kosztują ani jakie kwoty powinno się za nie wpłacać na nasze konto. Nie chcemy, żeby się to odbywało na zasadzie „coś za coś”. Jeśli ktoś zdecyduje się przekazać Fundacji darowiznę, posłuży ona wydaniu następnej książki, z której będą mogły skorzystać kolejne osoby. Dzięki temu Dhamma może zataczać coraz szersze kręgi wśród ludzi zainteresowanych buddyzmem, medytacją i uwolnieniem się od cierpienia.

Tom 2 Majjhima Nikāya — Zbiór mów średniej długości

warto posłuchać. https://drive.google.com/file/d/1WPhfJWZ2sqky7eqwGCnDH3av8Bvek5sw/view
Jeśli przeczytasz książkę albo przez przypadek dostaniesz więcej egzemplarzy, podziel się nimi z kimś, kto może być zainteresowany. Bardzo prosimy o nieodsyłanie nam książek. Jeśli nie znasz nikogo, kogo mógłbyś obdarować książką, oddaj ją lokalnej bibliotece, podaruj kawiarni albo postaw na swojej półce i poczekaj, aż znajdzie się ktoś chętny. Istotne jest, aby dzielić się nimi z osobami, które faktycznie wyrażą swoje zainteresowanie.
Chcielibyśmy, żeby z naszych działań mogli korzystać wszyscy Polacy, także ci, którzy mimo odmiennych poglądów religijnych czy odmiennej ścieżki duchowej, doceniają naszą pracę, potwierdzając i uznając mądrość płynącą z przedstawianych przez nas nauk — mądrość, która jest obiektywna, więc ponad podziałami. Oby wszystkie istoty skorzystały z dobrej Dhammy!
książki znajdziecie tutaj.

Theravada (..) jest najczęściej akceptowaną nazwą buddyzmu najstarsza istniejąca szkoła.  Zwolennicy szkoły, zwani Theravādinami, zachowali swoją wersję nauk Gautamy Buddy lub Dhammy Buddy w kanonie palijskim przez ponad dwa tysiąclecia.
Kanon palijski jest najbardziej kompletnym zachowanym kanonem buddyjskim w klasycznym języku indyjskim , pali , który służy jako święty język szkoły 9..0W przeciwieństwie do mahajany i wadżrajany , therawada jest konserwatywna w kwestiach doktryny ( pariyatti ) i dyscypliny monastycznej ( vinaya ). Jednym z elementów tego konserwatyzmu jest fakt, że Theravāda odrzuca autentyczność sutr mahajany (które pojawiły się ok. I wieku p.n.e.). 
Współczesna Theravāda wywodzi się z zakonu Mahāvihāra , lankijskiej gałęzi tradycji Vibhajjavāda , która z kolei jest sektą indyjskiej Sthavira Nikaya . Ta tradycja zaczęła się utrwalać na Sri Lance od III wieku pne. To na Sri Lance spisano kanon palijski i rozwinęła się szkolna literatura komentatorska . Ze Sri Lanki tradycja Theravāda Mahāvihāra rozprzestrzeniła się następnie na resztę Azji Południowo-Wschodniej .  Jest to oficjalna religia Sri Lanki , Mjanmy i Kambodży oraz dominująca religia w Laosie i Tajlandii i jest praktykowany przez mniejszości w Indiach , Bangladeszu , Chinach , Nepalu , Korei Północnej i Wietnamie . Diaspora wszystkich tych grup, a także konwertyci na całym świecie, również przyjmują i praktykują buddyzm Theravāda .
W epoce nowożytnej nowe osiągnięcia obejmowały buddyjski modernizm , ruch Vipassana , który ożywił praktykę medytacji Theravādy,  rozwój Tradycji Lasów Tajlandzkich , która ponownie kładła nacisk na leśny monastycyzm oraz rozprzestrzenianie się Theravady na zachód do miejsc takich jak Indie i Nepal , wraz z buddyjskimi imigrantami i konwertytami w Unii Europejskiej i Stanach Zjednoczonych. [1]

Wiele odłamów buddyzmu, jedna Dhamma-vinaya

Buddha — “Przebudzony” — nazwał założoną przez siebie religię Dhamma-vinaya — “doktryna i dyscyplina”. Aby zapewnić strukturę społeczną, wspomagającą praktykę Dhamma-vinaya (lub w skrócie Dhamma [sanskryt: Dharma]), oraz by zabezpieczyć te nauki dla potomności, Buddha założył zakon bhikkhu (mnichów) i bhikkhuni (mniszek) — Saṅghę — która kontynuuje po dziś dzień przekazywanie nauk kolejnym pokoleniom zarówno zakonników jak i świeckich.
W miarę jak Dhamma rozprzestrzeniała się na terenie Indii, po odejściu Buddhy, pojawiły się odmienne interpretacje pierwotnych nauk, które doprowadziły do rozłamu Saṅghi i pojawienia się osiemnastu różnych stronnictw buddyzmu. Jedna z tych szkół dała w końcu początek reformatorskiemu ruchowi, który nazwał sam siebie Mahāyāna (“Większy Wóz”), i odnosił się ubliżająco do innych szkół mianem Hīnayāna (“Mniejszy Wóz”). To co dziś nazywamy Theravādą, jest jedyną z ocalałych wczesnych nie-mahāyānistycznych szkół. Aby uniknąć pejoratywnego tonu implikowanego przez terminy Hīnayāna i Mahāyāna, powszechnie używa się dziś bardziej neutralnego języka, by odróżniać te dwie główne gałęzie buddyzmu. Ponieważ historycznie Theravāda zdominowała południową Azję, jest czasem nazywana buddyzmem “południowym”, podczas gdy Mahāyāna, która migrowała ku północy z Indii do Chin, Tybetu, Japonii i Korei, znana jest jako buddyzm “północny”.
Pāḷi: Język buddyzmu Theravāda

Tipiṭaka

Językiem kanonicznych tekstów Theravādy jest Pāḷi (dosł. “tekst”), który oparty jest na dialekcie języka środkowo indo-aryjskiego, którym prawdopodobnie posługiwano się w centralnych Indiach za czasów Buddhy. Czcigodny Ānanda, kuzyn Buddhy i bliski towarzysz, zapamiętał jego kazania (sutty) i w ten sposób stał się żywą skarbnicą tych nauk. Wkrótce po śmierci Buddhy (około 480 p.n.e.), pięciuset najstarszych mnichów — wraz z Ānandą — zebrało się aby wyrecytować i zweryfikować wszystkie kazania, które usłyszeli podczas czterdziestu pięciu lat nauczania Buddhy. Większość z tych kazań rozpoczyna zdanie “Evaṃ me sutaṃ.” — “Oto com usłyszał”.

Dhamma.pl

Po śmierci Buddhy, jego nauki przekazywano ustnie społeczności zakonnej, zgodnie ze starą indyjską tradycją datowaną na długo przed Buddhą. Do 250 roku p.n.e. Saṅgha systematycznie zbierała i porządkowała te nauki w trzy rozdziały: Vinaya Piṭaka (“kosz dyscypliny” — teksty dotyczące reguł i zwyczajów Saṅghi), Sutta Piṭaka (“kosz rozpraw” — kazania i wypowiedzi Buddhy i jego bliskich uczniów) oraz Abhidhamma Piṭaka (“kosz szczególnej/wyższej doktryny” — szczegółowe psycho-filozoficzne analizy Dhammy). Razem te trzy znane są jako Tipiṭaka, “trzy kosze”. W trzecim wieku p.n.e. lankijscy mnisi, zaczęli opracowywać wyczerpujące komentarze do Tipiṭaki, które na początku piątego wieku n.e. zostały zestawione i przetłumaczone na palijski. Tipiṭaka wraz z post-kanonicznymi tekstami (komentarze, kroniki, itd.) stanowią razem kompletny zbiór klasycznej literatury Theravādy.
Pierwotnie Pāḷi był językiem mówionym pozbawionym alfabetu. Do około 100 p.n.e. gdy Tipiṭaka została po raz pierwszy utrwalona w piśmie przez lankijskich mnichów, którzy zapisali palijski fonetycznie w postaci wczesnego pisma brāhmī. Od tego czasu dokonano transliteracji Tipiṭaki na wiele różnych alfabetów (Devanāgarī, tajski, birmański, romański, cyrylica, żeby wymienić tylko kilka). Mimo, że angielskich tłumaczeń najbardziej popularnych tekstów Tipiṭaki jest pod dostatkiem, to wielu uczniów Theravādy odkrywa, że nauka języka palijskiego — nawet niewielka — wspaniale pogłębia ich rozumienie i docenienie nauk Buddhy.
Nikt nie może udowodnić, że Tipiṭaka zawiera jakiekolwiek ze słów wypowiedzianych przez historycznego Buddhę. Praktykujący buddyści nigdy nie widzieli w tym problemu. W przeciwieństwie do świętych pism wielu wielkich światowych religii, Tipiṭaka nie jest uważana za dobrą nowinę, bezsporne świadectwo boskiej prawdy, objawionej przez proroka, przyjmowanej wyłącznie na wiarę. Zamiast tego jej nauczanie jest przeznaczone do własnej oceny, do przełożenia na praktykę we własnym życiu, aby każdy mógł osobiście ocenić, czy rzeczywiście przyniosły obiecany rezultat. To prawda, na którą wskazują słowa Tipiṭaki, ostatecznie się liczy, nie słowa same w sobie. Mimo to, badacze będą kontynuować debaty na temat autorstwa stron Tipiṭaki (tracąc w ten sposób całkowicie sedno tych nauk), a ona będzie dalej cicho służyła — jak to miało miejsce przez stulecia — jako niezbędny przewodnik dla milionów wyznawców w ich poszukiwaniu Przebudzenia.[2]
o Teravadzie i Buddyzmie możecie przeczytać tutaj i na stronie poświęconej Polskiej Fundacji Medytacji Vipassana

Poniżej książka Sayadawa U Pandita “Jeszcze w tym życiu”
© 2018, 2022 do wydania polskiego: Fundacja „Theravada”
In This Very Life: Liberation Teachings of the Buddha
© 2012 Sayadaw U Pandita