Tritatna
Triratna
Triratna
To ponad 100 grup w tym w Ameryce Północnej, Australii, Azji i Europie.
W Wielkiej Brytanii jest to jeden z największych ruchów buddyjskich , z około 30 ośrodkami miejskimi i ośrodkami odosobnieniowymi. Międzynarodowa siedziba główna w Wielkiej Brytanii znajduje się w ośrodku odosobnień Adhisthana w Coddington, Herefordshire . Jednak jego najwięksi zwolennicy znajdują się w Indiach, gdzie jest znany jako Triratna Bauddha Mahāsaṅgha (TBM) (dawniej Trailokya Bauddha Mahasangha Sahayaka Gana (TBMSG)).
Społeczność została opisana jako „być może najbardziej udana próba stworzenia ekumenicznej międzynarodowej organizacji buddyjskiej”. Była również krytykowana za brak „duchowego rodowodu” i spotkała się z zarzutami wykorzystywania seksualnego i nadużyć w latach 70. i 80. XX wieku. [1]
Triratna
to ogólnoświatowy ruch ludzi, którzy w warunkach współczesnego świata starają się zaangażować w nauki Buddy.
Ani monastyczni, ani świeccy, jesteśmy po prostu buddystami, na różnych etapach zaangażowania i zrozumienia, przyjmując w naszym życiu, najlepiej jak potrafimy, etyczne standardy Dharmy.
Triratna to termin sanskrycki oznaczający „Trzy Klejnoty” : Buddę, Dharmę (jego nauki) i Sangha (społeczność wszystkich tych, którzy przestrzegają nauk). Założyciel Wspólnoty i Zakonu Buddyjskiego Triratna, Sangharakszita, uważa, że aktem definiującym buddystę jest Pójście po Schronienie do tych Trzech Klejnotów. To jest centralna zasada lub kierunek Buddyjskiej Wspólnoty Triratna i wszystkiego, co robimy. W naszych buddyjskich ośrodkach uczymy medytacji, razem studiujemy nauki Buddy, angażujemy się w sztukę , wspieramy się nawzajem przez całe życie i angażujemy się w nasze lokalne społeczności. Promujemy również projekty, w ramach których buddyści mogą żyć i pracować razem, oraz badamy, jak zamienić naszą pracę w praktykę duchową .
Sangharakszita (1925–2018)
był wyjątkową postacią w świecie buddyjskim. Przez 20 lat mieszkał w Indiach, gdzie przyjął święcenia kapłańskie i studiował u wielu buddyjskich nauczycieli. Zainspirowany wszystkimi głównymi aspektami buddyzmu, pisał i wykładał obficie zarówno na Zachodzie, jak i na Wschodzie. W świetle współczesnej wiedzy naukowej i własnego doświadczenia duchowego wydobył i podkreślił podstawowe nauki, które leżą u podstaw i jednoczą tradycję buddyjską jako całość. Zakładając w 1967 roku Przyjaciół Zachodniego Zakonu Buddyjskiego (obecnie znanego jako Wspólnota Buddyjska Triratna), starał się wyjaśnić podstawowe i nakreślić sposoby praktyki, które są duchowo żywe i odpowiednie dla XXI wieku
,,Jak to możliwe, że w XX w. powstaje nowa tradycja buddyjska?”
Jeśli spojrzeć na historię buddyzmu, to okaże się, że jest to jak najbardziej w zgodzie z tradycją buddyjską. Co jakiś czas pojawiali się nowi nauczyciele, którzy studiowali nauki buddyjskie dostępne w ich czasach i miejscu. Widząc potrzebę nowego ,,opakowania” starych nauk, czy to ze względu na ich degenerację, czy też na zmieniające się warunki zewnętrze, prezentowali czy interpretowali te nauki w odmienny sposób. Niektórzy z tych reformatorów przyciągali do siebie ludzi, co z kolei prowadziło do stworzenia nowej Sanghi, szkoły i w końcu tradycji. Przykładem jednego z wielu takich nauczycieli był Tsonghkapa, założyciel szkoły Gelugpa w Tybecie, znany ze swego uniwersalnego i ekumenicznego podejścia do buddyzmu. Innym był Zhiyi, założyciel ważnej chińskiej szkoły Tiantai, który starał się uporządkować nauki buddyjskie napływające z Indii do Chin.
Esencja buddyzmu jest uniwersalna i ponadczasowa i odnajduje się ciągle na nowo w zmieniających się warunkach i dopasowuje do otoczenia. Oczywiście nie odnajduje się ona sama, tylko potrzebni są ludzie, którzy tego dokonają. Takie właśnie zadanie postawił sobie Sangharakszita zakładając w 1967 roku ruch Friends of the Western Buddhist Order (dziś Triratna).
Tu można posłuchać wykładów.
Photo by Noelle Otto
Sangha Triratny
to wszyscy którzy odwiedzają nasze ośrodki, medytują z nami, spotykają się i biorą udział w naszych zajęciach. W skład Sanghi wchodzą:
Ordynowani:
Ordynowanym członkiem Wspólnoty Buddyjskiej Triratna staje się w ramach kilkuletniego treningu. Osoby ordynowane (w języku palijskim to dharmaczarini i dharmaczari – odpowiednio dla kobiet i mężczyzn) stanowią trzon naszej Wspólnoty. W centrum życia osoby ordynowanej stoi dążenie do Oświecenia na rzecz wszystkich istot. Ordynowani praktykują Dharmę (nauki buddyjskie) w świetle objaśnień i wskazówek założyciela Triratny, Sangharakszity. Podczas ordynacji przyjmuje się zestaw dziesięciu wskazówek etycznych do praktyki na co dzień oraz nowe imię (w jęz. palijskim lub sanskrycie) często odnoszące się do cech, które dana osoba posiada lub do których dopiero aspiruje. Ordynowani nie są mnichami ani mniszkami, nie muszą (ale mogą) praktykować celibat – ordynacja daje się pogodzić z różnymi stylami życia, pracy, mieszkania, z posiadaniem lub nieposiadaniem rodziny itd.
Mitrowie:
Mitra to osoba, która formalnie zadeklarowała, że jest buddyst(k)ą oraz praktykuje w kontekście Wspólnoty Buddyjskiej Triratna. Słowo mitra oznacza przyjaciel – w tym kontekście „przyjaciel” Triratny. Mitrą zostaje się podczas prostej, publicznej ceremonii, zwykle w lokalnym ośrodku buddyjskim Triratny. Niektórzy mitrowie z czasem proszą o ordynację i rozpoczynają kilkuletni trening przygotowawczy do ordynacji. Na trening ten składa się m.in. uczestnictwo w specjalnych retritach (kursach Dharmy), spotkaniach z innymi mitrami trenującymi do ordynacji połączone ze studiowaniem Dharmy i poznawaniem Triratny, a także nawiązywanie znajomości lub przyjaźni z ordynowanymi członkami Triratny. W tradycyjnym języku buddyzmu zostanie mitrą oznacza, że ktoś idzie po Schronienie do Trzech Klejnotów (Buddy, Dharmy i Sanghi), a prośba o ordynację oraz sama ordynacja oznacza to samo pójście po Schronienie na coraz głębszym poziomach. Więcej w: Jak zostać mitrą?
Przyjaciele:
To najliczniejsza grupa osób związana z nasza Wspólnotą. Wszyscy, którzy przychodzą regularnie lub od czasu do czasu do naszych ośrodków, jednocześnie nie odczuwając potrzeby formalizowania swojego uczestnictwa. Każdy powód jest dobry, by zostać „przyjacielem” Triratny – jeśli komuś po drodze z buddyzmem, jeśli ktoś ma znajomych w naszej Wspólnocie, podziela nasze wartości, bierze udział w zajęciach i spotkaniach czy po prostu odpowiada mu atmosfera naszego ośrodka. Nie ma u nas presji, by zostawać buddystą, mitrą, zgadzać się we wszystkim czy brać udział w rytuałach itp. Osoby przychodzące do naszych ośrodków zapraszamy też do poczucia się ich współgospodarzami poprzez np. udział w regularnych akcjach sprzątania albo innego rodzaju drobny wolontariat. [3]
System medytacji Triratny
W medytacji kierujemy się systemem praktyk stworzonym przez Sangharakszitę. Ten system jest żywy i dopuszcza eksperymentowanie i wnoszenie nowych praktyk przez osoby znające się na rzeczy i w konsultacji ze wspólnotą. Na co dzień robimy jednak medytacje uważności oddechu, rozwijania uniwersalnej życzliwości (metta bhawana), ,,samego siedzenia”, pudży (recytacji tekstów buddyjskich, śpiewania mantr) praktyki pokłonów i pójścia po schronienie, praktyki sześciu żywiołów (sześciu elementów) oraz wizualizacji Buddów i bodhisatwów (pierwsze cztery dostępne dla wszystkich, a pozostałe praktyki na różnych poziomach zaangażowania).
Photo by Schäferle
Stosujemy też zasadę krytycznego ,,ekumenizmu” czyli czerpania inspiracji z całej tradycji i literatury buddyjskiej. W Triratnie praktykuje też wielu artystów, niektórzy z nich rozwijają nowe środki wyrazu dla buddyzmu, starając się stworzyć początki zachodniej tradycji malarstwa buddyjskiego wypływającej z głębi własnej praktyki, a nie powielać wschodnich konwencji. Nawet dla tych, którym nie starcza talentu, żeby tworzyć samemu, często ważny jest kontakt ze sztuką jako część praktyki i rozwoju osobowości. Poszukujemy także punktów stycznych z buddyzmem w innych tradycjach np. w neoplatonizmie lub malarstwie i muzyce różnych okresów.[4]
Photo by 李磊瑜伽
W naszych buddyjskich ośrodkach głównymi nauczanymi praktykami medytacyjnymi są uważność oddychania, rozwijanie miłującej dobroci ( Metta Bhavana ) i po prostu siedzenie. Oprócz medytacji w chodzeniu, refleksji i praktyk oddania , są to podstawowe medytacje aż do momentu wyświęcenia w Buddyjskim Zakonie Triratna . Dzieje się tak, ponieważ koncentracja, uważność i pozytywność emocjonalna są podstawową podstawą medytacji. Nasze podejście podkreśla znaczenie ciągłego rozwijania cech potrzebnych do medytacji.
W momencie wyświęcenia, które jest szczerym zobowiązaniem do uczynienia z praktyki Dharmy rdzenia swojego życia, członkowie Zakonu zwykle podejmują medytację o Buddzie lub Bodhisattwie. Podejmują również praktyki medytacyjne Wglądu — takie jak kontemplacja Warunkowości lub nieistotności Sześciu Elementów umysłu i ciała.
System medytacji Triratna można postrzegać jako kolejny zestaw medytacji, w których się rozwijasz, lub jako „mandalę” kręgu lub spirali praktyk, którą okrążasz, aby zbliżyć się do centrum, Oświecenia . W rzeczywistości system ten odzwierciedla dwa główne podejścia do medytacji występujące w praktycznie wszystkich szkołach buddyjskich: samatha („uspokojenie”)[5]
Photo by terimakasih0
Triratna :Uważność jest podstawą. Spójrzmy w niebo.
Termin uważność pojawia się w wielu najważniejszych sformułowaniach nauk Buddy. Jest jednym z siedmiu czynników Oświecenia, jedną z pięciu duchowych zdolności oraz jedną z
części Szlachetnej Ośmiorakiej Ścieżki.Tutaj, w nauce zwanej Satipatthana Sutta, Budda zdaje się sugerować, że uważność jest
niczym innym, jak całością ścieżki, „bezpośrednim sposobem” przezwyciężenia smutku i lamentu. Jest to prawdopodobnie jeden z powodów, dla których Satipatthana Sutta jest tak wysoko ceniona w buddyjskiej tradycji therawady, nadal praktykowanej
w wielu częściach współczesnego świata – wielu therawadinów potrafi wyrecytować całą suttę z pamięci. Ale również w tradycji mahajany, tak samo jak w całym buddyjskim świecie, uważność ciągle jest uznawana za fundament rozwoju duchowego- Sangharakszita ( Living with Awareness, A Guide to the Satipatthana Sutta)„ Wyobraź sobie ogromną podziemną komorę, całą oświetloną od wewnątrz. Żyjemy w maleńkiej komnacie obok – a właściwie w części – większej. Nie widzimy zupełnie nic z tego, co dzieje się w dużej komorze. W rzeczywistości nie mamy pojęcia, że duża komora w ogóle tam jest . – Sangharakszita
Photo by Sadaham Yathra
Świadomość, czyli uważność, jest niezbędnym fundamentem wszelkiego duchowego wzrostu. Poprzez bezpośrednie poznanie doświadczenia możemy zmienić trudności i stać się szczęśliwszymi, spokojniejszymi i bardziej spełnionymi.
Ale świadomość oferuje znacznie więcej: zapewnia również drzwi do innych wymiarów w dużej komnacie naszego doświadczenia. Świadomość ciała, serca i umysłu może rozkwitnąć w świadomość bezgraniczności, miłości i tajemnicy, jak nauczali buddyjscy nauczyciele przez tysiąclecia.
Wyobraźnia jest kluczem do tego otwarcia. Kiedy nasze umysły są jasne i jesteśmy żywi wobec tego, co jest w nas i wokół nas, nasza wyobraźnia budzi się do nowych możliwości. (..)
„Gdyby drzwi percepcji zostały oczyszczone, zobaczylibyśmy świat takim, jaki jest naprawdę – nieskończony ”.
Williama Blake’a
Triratna oferuje Medytacje online Dwa razy dziennie, od poniedziałku do soboty przez program Zoom
Triratna
uważana jest za ruch będący elementem Buddyjskiego modernizmu Buddyjski modernizm
(określany również jako nowoczesny buddyzm , modernistyczny buddyzm , i neobuddyzm to nowe ruchy oparte na współczesnych reinterpretacjach buddyzmu . David McMahan stwierdza, że modernizm w buddyzmie jest podobny do tego, który można znaleźć w innych religiach. Źródłami wpływów było w różny sposób zaangażowanie społeczności buddyjskich i nauczycieli w nowe kultury i metodologie, takie jak „zachodni monoteizm, racjonalizm naukowy naturalizm oraz romantyczny ekspresywizm” Wpływ monoteizmu polegał na internalizacji buddyjskich bogów , aby uczynić go akceptowalnym we współczesnym zachodnim społeczeństwie, podczas gdy naukowy naturalizm i romantyzm wpłynęły na nacisk na bieżące życie, empiryczną obronę, rozum, korzyści psychologiczne i zdrowotne. (..)
Przykłady ruchów i tradycji buddyjskiego modernizmu obejmują buddyzm humanistyczny , buddyzm świecki , buddyzm zaangażowany , navayana , zainicjowane przez Japonię nowe świeckie organizacje buddyzmu Nichirena , takie jak Soka Gakkai , Liga Młodzieży Girō Seno’o na rzecz Rewitalizacji Buddyzmu, ruch Dobokai i jego spadkobierców, takich jak buddyzm Jedności, Tradycja Nowej Kadampy i misyjna działalność mistrzów buddyzmu tybetańskiego na Zachodzie (przewodzących szybko rozwijającemu się ruchowi buddyjskiemu we Francji ), ruch Vipassana ,Wspólnota Buddyjska Triratna , Dharma Drum Mountain , Fo Guang Shan , Won Buddhism , Great Western Vehicle , Tzu Chi i Juniper Foundation . [4]
